Een gedicht dat Antonnie wilde delen:
A Measuring Worm
by Richard Wilbur
This yellow striped green
Caterpillar, climbing up
The steep window screen,
Constantly (for lack
Of a full set of legs) keeps
Humping up his back.
It’s as if he sent
By a sort of semaphore
Dark omegas meant
To warn of Last Things.
Although he doesn’t know it,
He will soon have wings,
And I, too, don’t know
Toward what undreamt condition
Inch by inch I go.
Een gedicht dat Margot stuurde (via Sandra Lanckman uit Gent, met een vertaling van Sandra):
Master, how can I face isolation?
Master, how can I face isolation?
-Clean your house.
Thoroughly. In every corner. Even the ones you never felt like, the courage and the patience to play. Make your house bright and well cared for. It removes dust, cobwebs, impurities. Even the most hidden.
Your house represents you: if you take care of it, you also take care of yourself.
Master but the time is long. After taking care of me through my house, how can I live the isolation?
-Fix what can be fixed and remove what you no longer need.
Dedicate yourself to the patchwork, embroider the starts of your pants, sew well the frayed edges of your dresses, restore a piece of furniture, repair everything worth repairinThe rest, throw it away. With gratitude. And with the awareness that its cycle has ended.
Fixing and removing outside of yourself allows you to fix or remove what’s inside of you.
Master and then what? What can I do all the time alone?
-Sowing. Even a seed in a vase.
Take care of a plant, water it every day, talk to it, give it a name, remove the dry leaves and weeds that can suffocate it and steal precious vital energy.
It is a way of caring for your inner seeds, your desires, your intentions, your ideals.
Master and if the void comes to visit me? … If fear of illness and death come?
-Talk to them.
Prepare the table for them too, reserve a place for each of your fears. Invite them to dinner with you. And ask them why they came from so far to your house. What message do they want to bring you. What do they want to communicate to you.
Master, I don’t think I can do this …
-It is not isolation your problem, but the fear of facing your inner dragons.
Those that you always wanted to get away from you. Now you can’t run away. Look them in the eyes, listen to them and you will discover that they put you against the wall. They’ve isolated you so they can talk to you. Like the seeds that can only sprout if they are alone.
Prakasa yoga
Vertaling:
Meester, hoe ga ik om met afzondering?
Meester, hoe ga ik om met afzondering?
-Poets je huis.
Grondig. In elke hoek. Ook die hoeken waar je nooit tijd voor nam, waar je de moed niet had of het geduld om het te doen. Zorg voor lichtheid in jouw huis, draag er zorg voor. Stof, spinnewebben en onzuiverheden klaren op. Ook diegene die verborgen zijn.
De staat van jouw huis, staat voor wie jij bent. Wanneer je er goed voor zorgt, dan zorg je eveneens goed voor jezelf.
Meester, maar het duurt zo lang. Hoe ga ik om afzondering nadat ik goed voor mijn huis en mezelf zorgde?
-Repareer wat kan, wat je niet langer nodig hebt, doe je weg.
Ga wat kleren oplappen, zoom jouw broek om en naai jouw uitgerafelde rok om, restaureer een meubelstuk, repareer alles wat nut heeft. Gooi de rest met dankbaarheid weg, gooi het weg met aandacht en besef dat zijn leven voorbij is.
Als je vanbuiten dingen herstelt of opruimt, helpt dat bij het genezen en opruimen in jezelf.
Meester, en dan, wat doe ik dan in mijn eentje?
-Zaaien. Al was het een zaadje in een pot.
Verzorg de plant, geeft hem water en voedsel, praat ermee, geeft het een naam, verwijder dode bladeren en wied onkruid, onkruid dat zou kunnen maken dat de plant verstikt of onkruid dat levensenergie wegneemt van de plant.
Je zorgt op die manier voor jouw eigen innerlijke zaadjes, verlangens, intenties, idealen.
Meester, wat doe ik als ik me eenzaam of leeg voel? Of als de angst komt om ziek te worden of te sterven?
-Praat met hen.
Voorzie een plaats voor hen aan tafel, voorzie een plaats voor elke angst, nodig hen uit voor het avondmaal en vraag hen waarom ze van zo ver komen om hier bij jou te zijn, wat ze jou willen vertellen, wat hun boodschap is.
Meester, ik kan dit niet, denk ik.
-Je hebt geen probleem met afzondering, je bent bang voor een confrontatie met jouw innerlijke demonen.
Je ging ze altijd uit de weg. Nu kan je niet meer weglopen. Kijk jouw demonen in de ogen, luister naar wat ze vertellen en je zal merken dat ze jou met de rug tegen de muur zetten. Zij hebben gezorgd dat je afgezonderd bent zodat ze jou kunnen bewerken, bewerken zoals zaden die enkel in eenzaamheid groeien.
Prakasa Yoga
Een filmpje van Amritapurna. Ze neemt niet deel aan de retraite, maar ze stuurde het aan mij (Silavadin), en ik deel het graag met jullie: